kaligrafia7

*"Najgorsze jest zobojętnienie - pisał Mauriac - i ono przekreśla wszystko, nawet niechęć. Opętanie drugim człowiekiem przeradza się w znudzenie jego obecnością, czasem wolniej, czasem bardzo szybko, to nieuchronny los namiętności; za jego sprawa małżeństwo staje się tym, co obserwujemy niemal wszędzie. Patrząc na jedna twarz, sluchajac jednego głosu, usiłujemy przypomnieć sobie czasy, kiedy ta twarz decydowała dla nas o tym, czy na świecie jest dzień czy noc, i kiedy powietrze, którym oddychaliśmy, było nam mniej niezbędne do życia niż ten do głębi przejmujący głos. Teraz jest to twarz jak wszystkie inne: cieniutka, ledwie dostrzegalna biała kreska po bardzo starej bliźnie"
*"Każdy pomniejsza swa przeszłość, zapiera się najpiękniejszych uczuć, a może naprawdę zapomina jakie im kiedyś towarzyszyło napięcie"
*"Panny stały się teraz zuchwale. Dlatego rycerze niewieścieją. Na szczęście, nie wszyscy"
*"Wydala mi się najpierw nieszczęsną dziwaczka, zagubiona w czasie i przestrzeni, zjawa z tego świata który zniknął przed moim urodzeniem, a może nawet nigdy nie istniał w tej postaci, w jakiej mi go przedstawiono"
*"Gdy się tak wiele wie o smutku, tęskni się za kropla słodyczy"
*"Co jeden człowiek daje drugiemu? Daje on siebie, to co ma najcenniejszego, daje on swoje życie. Nie oznacza to koniecznie, ze poświęca swoje życie dla innego, lecz ze daje mu to, co w nim jest żywe: daje mu swoja radość, swoje zainteresowanie, zrozumienie, poczucie humoru, smutek. Dając w ten sposób swoje życie, wzbogaca drugiego człowieka, potęgując życie własne, potęguje także jego życie. Nie daje on aby otrzymywać; dawanie jest samo w sobie niezwykłą radością. Ale dając nie możemy nie ożywić czegoś w drugim człowieku, a to co w nim zostanie powołane do życia, wraca do dającego; naprawdę dając nie może nie otrzymać z powrotem tego co dal.
Erich Fromm"