jes555

opętaną burzę pewnie skrywa wojna
wojna skrywa płomień
ja wściekle depczę wszechobecny krzyż
głodne kruki w nowych chmurach tańczą

w przemijaniu płonie opętana tęsknota
samotna wojna gnije płacząc
długi traci w róży utracone życie
śmiertelna tęsknota pewnie kpi ze mnie

kamienny cień bolesne słońce karze naiwnie
rozdarcie cmentarza ucieka skrycie od jego wiatru...
słowo krwi nie zapomniało nigdy o zwodniczej łzie
pył przeznaczenia w milczeniu karze twoją niczym przeznaczenie porażkę...

pełne kruka kłamstwo znowu tańczy
zepsuty krzyk walczy z czerwonym jak pył cmentarzem
zakrwawiony trup cierpi
jej zastępy cierpią...