eEtHeLiEeNn

Kakofonia słów. Wszystkie chcą żebyś przeczytał je jako pierwsze, wszystkie są ważne i żadne nie jest ważniejsze od drugiego. Słowa wiedzą, że nie istnieją w żadnej chwili przed tym, jak je wymówisz i w żadnej chwili potem. Aż do momentu gdy wypowiesz je kolejny raz. Słowa na papierze nic nie znaczą. To tylko zlepek przypadkowych liter. Ty nadajesz im sens. Tchnienie. I każde słowo, podobnie jak człowiek chce żyć i coś znaczyć. I każde słowo myśli,  że jest tym najważniejszym, które musisz w tej chwili przeczytać, by ono mogło istnieć. Ale jesteś tylko jeden. Uwikłany w czas. Czas nie czeka na nikogo.  

Ja- martwe słowo na papierze- ciągle czekam aż wypowiesz mnie na głos, dając życie, sens, cel, przyszłość.  

http://www.youtube.com/watch?v=5CZNY52Jf60

Spotykamy się na zakrętach rzeczywistości. Stykamy się snami, a od czasu do czasu czuję ciepło uśmiechu, jak promień słońca na policzku. Czy to Twoja dłoń na moim ramieniu? Czy to ciepło twoich ust czuję na czole? Nie! Nie chcę otwierać jeszcze oczu! W głębinach źrenic, Twój chowam obraz..

Zatańczmy jeszcze raz

http://www.youtube.com/watch?v=2BioNW_DNlg

"Przed losem nie da uciec się, ani przed wspomnieniami.
Gdy zechcą to dopadną cię, za siedmioma górami..."

Moje wspomnienia nie były tak wyrafinowane. Choć nie można odmówić im nutki histerycznego dramatyzmu. Zechciały i odnalazły mnie. W centrum miasta, na skrzyżowaniu, w samo południe. Epicko. I to nie ja byłam Julią na balkonie.

Niby nic, a drzazga w sercu kłuje.

http://www.youtube.com/watch?v=rLMD16xe44k

I tak. Miałam rację. U przyjaciół wszytko gra.

"Jeśli twoi przyjaciele milczą, to znaczy, że u nich  wszystko w porządku."

Pawda jak jasna cholera. Ale.. skoro nigdy nie dzielą się z Tobą swoimi radościami, to czy w istocie jesteście przyjaciółmi?  Taka sytuacja, jak mistyfikacja. Może wszystkiemu winna jest hemoglobina?

Bayer full? grali ostatnio koncerty w Azji.

Mentlik w głowie? poradzimy sobie. może..

http://www.youtube.com/watch?v=w9wRpOkCiEg

Dziwnie tak słuchać swojej rodzicielki, która po ośmiu latach mówi Ci, że miała nadzieję, że pójdziesz inną drogą. Drogą, którą sobie wymarzyłaś, ale na nią nie wstąpiłaś bo myślałaś, że nie jesteś "godna' w oczach rodziców. Dziwnie tego słuchać po ośmiu latach milczenia, że jednak  byłaś "godna".. dusząc się w życiu, które nie było dla mnie, mogę mieć do siebie jedynie żal, że porzuciłam marzenia..

http://www.youtube.com/watch?v=IhqqZN0H7CI