Kiedyś czytałem opowiadanie Lema o pisarzu, któremu zepsuł się komputer i miał problem z tworzeniem. Napisał o tym i zdobył sławę, bo tego przed nim jeszcze nikt nie wymyślił. Nie  wiem czy kiedyś dojdziemy do sytuacji, kiedy większość dzieł artystycznych będzie miało wtórny charakter, ale oryginalność jest rzeczą niezwykle cenną. Są artyści  których można rozpoznać po kilku dźwiękach. Na pewno należy do nich brytyjska grupa Supertramp. Grupa wypracowała unikalne brzmienie oparte na burzy dźwięków z instrumentów klawiszowych, melodyjnych gitarach, ciekawej wokalizie (męski falset Hodgsona) w połączeniu z drewnianymi instrumentami dętymi (klarnet lub saksofon). Solówki klarnecisty palce lizać .Ich najlepszy album Breakfast In America zasłynął nawet z okładki za którą otrzymał nagrodę Grammy. Przedstawia on widok na Manhattan z okien samolotu, jednakże Statuą WolnościStatuą Wolności jest tutaj kelnerka (aktorka Kate Murtagh) trzymającą w ręce zamiast znicza szklankę z sokiem, a wieżowcami Manhattanu są utrzymane w białym kolorze m. in. butelki ketchupu, musztardy, octu, skrzynki na jajka, stosy filiżanek. Bliźniacze wieże WTC przedstawione są jako dwa stosy pudełek.

Poniżej kilka moich ulubionych piosenek grupy.

GoodBye Stranger

It's Raining Again

"The Logical Song"]

Breakfast in America

Dreamer

Take the Long Way Home – kolejne nagrania Rogera Hodgsona z repertuaru grupy

Give a Little Bit Roger Hodgson (writer and composer) with Orchestra

Jego największy przebój z okresu solowej kariery.