:*
Chcę upić się szczęściem by nie płakać nigdy więcej...
Nie przyzwyczajaj się do mnie...
Nie zapamiętuj mojej twarzy...
Nie pamiętaj, ile łyżeczek cukru wsypuję do herbaty...
Zapominaj, jak się ruszam, jak ubieram, jak pachnę ...
Nie przywiązuj się do mnie - ja mam w zwyczaju uciekać...
...ona tańczyła dalej uparcie, coraz szybciej... nie dbała o szczegóły, zgubiła swój Perfekcjonizm. Nie potrafiła się zatrzymać. Nie chciała. Szarpana uległością, pogubiona wśród pozornych tylko tłumów, czasem chciała zmienić wszystko, innym razem na niczym jej nie zależało... zbyt Bezpośrednia w swoim „Ja”, przysparzała sobie wielu Wrogów. Nigdy nie sprawdzała pogody na jutro. Nie znała obowiązujących praw i trendów. Nie potrafiła wyznaczać północy. Będąc zaprzeczeniem samej siebie, była wielką Zagadką. Anonimowa i Intrygująca. Nikt, nigdy nie pytał jej o imię, ale każdy zapamiętywał ją do końca życia... Z powodzeniem można było ją sobie wymyślić, choć niczyja wyobraźnia nie sięgała tak daleko... bo ja posiadam ten Luksus bycia Sobą. Ani nie jestem łatwa, ani ze mną nie ma łatwo... Ją mógłbyś mieć po paru drinkach i kilku beznadziejnych komplementach... Ja jestem z serii Limitowanej, coś jak kalendarz Pirelli...
Może za kilka lat miniemy się na chodniku, a nawet nie będziemy wiedzieć, że to My, a może będzie tak, że się do siebie uśmiechniemy, spojrzymy na siebie ze zdziwieniem i po chwili pójdziemy dalej, jakby nic się nigdy nie stało. Może być też tak, że wpadniemy sobie w ramiona i odnajdziemy gdzieś to szczęście, którego szukamy. Może będziemy sobie obojętni. Może nie będzie już któregoś z nas. Może zapomnimy. Może będziemy mieć się cały czas w głowach. Chęć odnalezienia pozostanie w nas gdzieś. Może być tak, że poznamy się na nowo kiedyś, gdzieś i pokochamy. Może...
On: Wiem... ja Ciebie też (przecież wiesz dobrze, że nie przyznam się, jak bardzo Cię kocham i za Tobą tęsknię)
